Simon: “Als ze er een potje van maken kom ik terug.”
Verleden jaar op mijn 67-ste verjaardag kondigde ik aan dat ik aan het einde van het jaar met pensioen zou gaan. Ik was al over tijd, want al mijn vrienden en kennissen genieten al jaren van hun AOW. Het was tot 26 november toen we ons 10-jarig bestaan vierden nog steeds het plan, maar tijdens het feest met alle mensen en emoties kreeg ik de kriebels. Vandaar het besluit er een jaar tussenuit te gaan. De kansen geven aan en creëren voor de volgende generatie. Op zowel Lolomarik als Timaflor heb ik een 35-jarige opvolger. Beiden zijn erop gebrand de kwekerij naar een hoger niveau te tillen.
Als de jongens er een potje van maken dan kom ik terug. Ik hoop het niet, want stiekem ben ik al op zoek naar een plek waar ik mijn volgende tuintje begin. Het moet een tuin zijn voor mijn oude dag. Niet te moeilijk en ik denk eraan om een soort te kweken. Maar eerst moet ik 2017 zien door te komen, dingen doen waar ik geen tijd voor had. Meteen ben ik begonnen: op de fiets naar mijn werk. Fietsen is mijn enige hobby en heb ik veel te weinig gedaan. De bloementeelt in Kenia draait altijd om de winter, dus heb ik me nooit de tijd gegund te skiën. Was altijd bang dat ik het leuk vind en dat het ten koste kon gaan van het resultaat. Zo zijn er nog meer dingen op mijn bucketlist. Landen waar ik nog niet geweest ben en landen waar ik vaak ben geweest, maar alleen op kwekerijen.
Het leuke van een wat rustigere periode is dat je tijd hebt om over leuke dingen na te denken uit het verleden. Als ik dan de bloementeelt van de laatste 43 jaar in Kenia onder de loep neem, is er best veel veranderd. Ooit begon het met een Deen, Jan Bonde Nielsen. Hij was zijn tijd ver vooruit. Teelde in 1969 al chrysantenstek en Asparagus plumoses in Kenia. In 1974 kwam daar een anjerkwekerij van 40 ha bij in Naivasha. Tot 1984 gebeurde er niet veel, alleen de anjerkwekerij groeide tot 200 ha. Er ging geen steel naar de veiling. Het was in 1984 dat East African Flowers zomerbloemen ging telen en veilen. Veel nieuwe kwekers volgden en Kenia kwam op de kaart te staan.
De echte doorbraak kwam pas in het begin van de jaren negentig met de rozenteelt, en roos is nu met bijna 3.000 ha het belangrijkste product. Kenia is en blijft een mooi land en zeker voor de bloementeelt. Maar nu eerst is het tijd om op de fiets te stappen.
